Woensdag 6 juli 2016 speelden Wales en Portugal de halve finale van het EK voetbal. Portugal won en uiteraard werden na afloop in de studio van NOS clubgenoten Gareth Bale en Cristiano Ronaldo met elkaar vergeleken. In de studio-gesprekken werd geconcludeerd dat Ronaldo duidelijk geen teamspeler was en Bale wel. In Waarom Messi van Mars komt en Ronaldo uit Portugal stel ik deze wijdverspreide misvatting ook aan de kaak. Ik ga daarbij vooral in op de situatie van Arjen Robben, wellicht het grootste Nederlandse voetbaltalent van het afgelopen decennium. Ondanks zijn ongekende waarde voor zijn club en het Nederlands elftal bleven we in Nederland op het moment van schrijven van mijn boek kritiek houden op zijn zogenaamde egoïstische spel. Vreemd want ik zag juist een teamspeler aan het werk. Wil je weten waarom? Lees dan hieronder verder.
‘Teamspeler’ versus ‘individualist’
Hoe zou je zelf graag gezien willen worden?
Als iemand die wordt gekwalificeerd als individualist of als een teamspeler? Je voelt direct aan dat het ene oordeel doorgaans negatief te boek staat en het andere positief. Siem de Jong, Christian Eriksen en Wout Brama worden gezien als echte teamspelers, terwijl over Arjen Robben doorgaans wordt gezegd dat hij enkel de eigen actie maakt en daarom een individualist is. Is dat terecht? Stel jezelf eens de vraag of het negatief is als een speler die daar zeer bedreven in is voor de dribbelactie kiest en juist daarmee het collectieve doel dient. De tegenovergestelde vraag: Is het positief wanneer een speler de bal onzelfzuchtig afgeeft terwijl hij zelf in kansrijkere positie is om te scoren? Of kiest om een creatieve actie te maken om daarmee een overtal te creëren op het veld in plaats van een pass in de breedte op een medespeler? Is het collectief daar dan bij gebaat?
Wat is eigenlijk een teamspeler?
Een teamspeler zou je kunnen omschrijven als een speler die in zijn keuzes steeds het belang van het team vooropstelt. Maar getuigt het plichtmatig overspelen van de bal van meer teamgeest dan het inzetten van een creatieve actie waardoor een kans voor het team wordt gecreëerd? In deze context is het van belang ervoor te waken dat creativiteit wordt gelijkgesteld aan een gebrek aan teamgeest en de (eenvoudige) pass juist weer zou getuigen van een diepgeworteld teamdenken. Sterker nog: in veel gevallen is wat men van een afstand beoordeelt als een typische teamspeler, vaak een speler die zijn individuele tekortkoming (motorisch of technisch) noodgedwongen compenseert met eenvoudig spel en/of de mouwen opstropen. Immers, wanneer je motorisch of technisch minder begaafd bent zul je toch moeten proberen je op een andere wijze te onderscheiden om (relevant) bij te dragen aan het teamresultaat. Het is niet vreemd dat spelers als Arjen Robben, Eden Hazard, Neymar of Cristiano Ronaldo vaker kiezen voor de creatieve actie. Het collectief is er juist minder bij gebaat als zij eindeloos het veld groot houden, geplakt blijven staan tegen de zijlijn, ruimte maken voor anderen, daardoor amper aan de bal komen, ballen vooral afgeven of breed passen of continu meeverdedigen. Zij zijn vaak fysiek (atletisch) en technisch beter bedeeld en onderlegd dan de meeste andere spelers op het veld. Laat ze dat surplus aan kwaliteiten dan vooral ook gebruiken en inzetten ten behoeve van het team en het teamresultaat.
Geen enkele tegenstander heeft ooit wakker gelegen omdat hij de volgende dag tegen de ‘echte teamspeler’ Christian Poulsen van voorheen Ajax of Wout Brama van voorheen FC Twente moest spelen. Als welke verdediger dan ook hoort dat hij de volgende wedstrijddag ‘de individualist’ Arjen Robben of Neymar mag gaan afstoppen, zal hij de avond ervoor toch lichtelijk nerveus de slaap vatten. Ook daar is het team van Robben bij gebaat. Iedere tegenstander vreest de Ronaldo’s, Rooney’s, Suárez’en en Ribéry’s juist om de (creatieve) acties die ze kunnen maken en hun doelgerichtheid. Het is dan ook onzinnig om te stellen dat zij geen teamspelers zouden zijn omdat ze zich zogenaamd zelfzuchtig zouden manifesteren in het veld; het maakt ze eerder tot de meest waardevolle teamspelers in het veld. Ze zijn zich bewust van hun kwaliteit en nemen daarom de verantwoordelijkheid die anderen niet op zich (zouden moeten) kunnen nemen. Het zou juist van weinig betrokkenheid betuigen wanneer zij niet de bal continu opeisen, de actie maken, en die beslissende penalty nemen en soms ook eens missen. Alle sympathieprijzen ten spijt, de kans op doelpunten en winnen is nu eenmaal groter wanneer zij (veel) aan de bal zijn.
De kans op het scoren van een punt was altijd vele malen groter wanneer Michael Jordan voor de creatieve (sommigen zullen lezen: ‘individuele’) actie en het schot koos dan wanneer hij uit onbaatzuchtigheid de bal afspeelde aan Dennis Rodman (hoe vrij die ook mocht staan in de bucket). De teams van Bayern München en Oranje hebben niets aan de ‘teamspeler’ Arjen Robben en alles aan de ‘creatieve’ Arjen Robben; de Arjen Robben die vooral ‘acties’ maakt. Ik zal me hem later herinneren als een fantastische, creatieve teamspeler. Het is jammer dat dit soort spelers, die wat meer in hun mars hebben dan de gemiddelde medespeler, zo vaak verkeerd worden beoordeeld en soms zelfs persoonlijk worden gediskwalificeerd. Hun creativiteit en scorend vermogen worden soms (bewust) verward met zelfzucht en egoïsme. Juist door hun creativiteit en scorend vermogen te gebruiken ten behoeve van de prestaties van het team, zijn het fantastische (creatieve) teamspelers. Laten we vooral genieten van deze spelers en hen koesteren. Dit zijn de spelers die uiteindelijk (in de top) het verschil maken. Daarom: de discussie tussen teamspeler versus individualist berust grotendeels op misvattingen en is dikwijls terug te voeren tot het verschil tussen ‘rondjes’ en vierkantjes’ waarbij, zoals ik in mijn boek aangeef, beide type spelers op hun eigen manier (essentieel) bijdragen aan het teamresultaat. Beiden kunnen derhalve op basis van hun eigen manier van spelen als teamspeler worden gekwalificeerd.
Comments (0)